"Metoda W. Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka"

Światem dziecka w wieku przedszkolnym jest zabawa- jeden z czynników wychowawczych.
Postawą dziecięcej aktywności jest ruch i działanie, dlatego też te elementy mogą stanowić proces terapii i wspomagać w rozwoju dziecka. Oczywiście nie ruch sam w sobie ale w połączeniu z odpowiednią atmosferą zaufania, bliskości psychicznej i fizycznej.
Ruch towarzyszy dziecku od poczęcia. Dziecko w łonie matki podlega procesowi kołysania, jest w kolebce ciepła i bezpieczeństwa. Nawyk kołysania stanowi czynność zaspokajającą potrzebę ruchu i doznania bodźców rytmicznych oraz redukcję napięć.
Początki zabaw u dzieci występują w niemowlęctwie, kiedy czynności ruchowe zmierzają do zmian położenia, przemieszczania się, czynności manipulacyjnych, przypominają formą zabawę. Zabawy ruchowo-manipulacyjne zaspokajają potrzebę ruchu chęć poznania otocznia. Następują potem zabawy tematyczne, gdzie są działania naśladowcze i odtwórcze role.
W wieku przedszkolnym rozwijają się zabawy twórcze. Dziecko uświadamia sobie rolę, jako odgrywa. Samodzielnie uczestniczy w świecie dorosłych przez zabawę. Przetwarza na swój sposób rzeczywistość społeczną i z niej czerpie tematy do zabaw. Na treść zabaw, rodzaje ról wpływają:
wiek dziecka, poziom rozwoju umysłowego i społecznego. Każda atrakcyjna zabawa jest przeżywana emocjonalnie poprzez dziecko. W zabawie występują meteorycznie i wyrazowe elementy składowe. Są one ze sobą ściśle powiązane. Potrzeba przeżyć emocjonalnych jest jednym najważniejszych motorów każdej zabawy. Dziecko w zabawie jest szczere i radosne.
Zabawa, aby spełniała swoją ważną rolę powinna odbywać się w odpowiednich warunkach. Zabawa kształtuje osobowość dziecka.
Podstawą dobrej zabawy jest jej twórczy charakter i swoboda dziecka w działalności zbiorowej. Dzięki temu dziecko ma większe pole do rozwoju aktywności, pomysłowości, sprawności organizacyjnej i odpowiedzialności .
W rodzinie zdrowej psychicznie, moralnie, w której rodzice ustosunkowują się z rozumną miłością do dziecka, dziecko ma zapewnione warunki do zaspokajania swych potrzeb rozwojowych. W takiej rodzinie dziecko wychowa się zdrowo psychicznie. Dziecko ma w sobie radość, ufność, poczucie własnej wartości, zdolne jest do wysiłku, życzliwych kontaktów z otoczeniem.
Dom rodziny zaspokaja wszystkie problemy psychiczne. Atmosfera domu wpływa na zaspokojenie poczucia bezpieczeństwa. Istota kontaktu między matką a dzieckiem jest porozumienie emocjonalne. Składają się na to trzy elementy: wzajemna obecność, wzajemne odczuwanie stanów psychicznych, wzajemna czułość.
Prawdziwy kontakt dziecka z matką i ojcem, od początku życia po wiek szkolny, wpływa na prawidłowy rozwój psychiczny. Wszelkie braki, skłócenia. W więzi emocjonalnej z rodzicami mogą być później nie do odebrania i do nie naprawienia.
Rodzina w pełni zaspokaja podstawowe potrzeby dziecka od ograniczonych po psychicznie, a głównie potrzebę bezpieczeństwa, miłości, akceptacji. Zabawy rodziców z dzieckiem w atmosferze radości i miłości służą zaspokajaniu tych potrzeb.
Metodą zabawową, której elementami jest ruch, odprężenie ekspresja i tworzenie jest to metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. Główną ideą jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka, i terapii zaburzeń tego rozwoju. Genialność metody Weroniki Sherborne polega na jej prostocie i naturalności. Ruch rozwijający wywodzi się z naturalnych zabaw ruchowych dzieci z rodzicami zwanych popularnie baraszkowaniem. System ćwiczeń Weroniki Sherborne ma zastosowanie we wspomaganiu i stymulowaniu rozwoju dziecka oraz w terapii zaburzeń rozwoju emocjonalnego, umysłowego, ruchowego i fizycznego. W założeniu tej metody leży kształcenie świadomości własnego ciała i usprawnianie ruchowe, świadomości przestrzeni i działanie w niej, dzielenia przestrzeni z innymi i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu. Dziecko poznaje więc własne ciało i przestrzeń, która je otacza, spotyka w niej innego człowieka, uczy się współpracować w niej najpierw z jednym partnerem w parach, potem w trójkątach, a wreszcie z całą grupą. Podczas kontaktu z drugim człowiekiem uczy się opiekować drugą osobą. Są to tzw. ćwiczenia z partnerem, z grupą, poznaj swą siłę w ćwiczeniach przeciwko partnerowi i grupie po to aby nauczyć się współpracować z innymi; ćwiczenia z partnerem i grupą. Ostatnia kategoria ruchu jest to ruch kreatywny. Nauczyciel proponuje gotowy scenariusz zajęć, ale zmienia go podążając za propozycjami dzieci. W ten sposób dziecko poznaje siebie i świat, zdobywa zaufanie do siebie i innych, a czując się bezpiecznie może stać się twórcze.
Scenariusz zajęcia otwartego przeprowadzonego przez nauczycielkę Agnieszkę Pabian w grupie dzieci trzy- cztero letnich.
Bibliografia: W. Sherborne- "Terapia i wspomaganie rozwoju dziecka"

Scenariusz zajęcia otwartego dla rodziców przeprowadzonego w grupie dzieci 3- 4 letnich.

Temat: "Mamo, tato- baw się z nami", z wykorzystaniem elementów Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne.

Cele:
- niwelowanie nadpobudliwości nerwowej, lęku i agresji,
- rozwijanie umiejętności współdziałania w grupie,
- pobudzenie wyobraźni twórczej przy muzyce,
- radość przeżywania kontaktów z rodzicami, zachęcenie ich do wspólnej zabawy z dzieckiem.
Cele operacyjne:
- dziecko jest twórcze,
- odczuwa radość podczas wspólnej zabawy z rodzicami,
- potrafi współdziałać z partnerem.
Metody:
- pedagogika zabawy,
- metody aktywizujące,
- elementy ruchu rozwijającego W. Sherborne
Pomoce:
- bębenek, magnetofon, gazety.
Przebieg spotkania:
1.Powitanie uczestników. Rodzice z dziećmi ustawieni w kole, witają się indiańskim okrzykiem oraz piosenką "Wszyscy są, witam was".
2.Zabawa słuchowa "Muzyczne imiona", dzieci i rodzice siedzą w kole. Każdy uczestnik zabawy ma za zadanie przedstawić się, wystukując rytm na bębenku i wymawiając rytmicznie swoje imię.
3.Zabawa integracyjna "Dzieci i rodzice", uczestnicy zabawy tańczą przy muzyce. Na przerwę w parach, rodzic i dziecko witają się ze sobą w sposób podany przez nauczyciela: rękami, kolanami, noskami, łokciami, czołami.
4.Poznanie przestrzeni- wszyscy przemieszczają się na pośladkach po całej sali w różnych kierunkach, na głośny sygnał każdy odszukuje swojego partnera i wykonuje to samo ćwiczenie tylko w parach (dziecko z przodu, rodzic za nim).
5.Dzieci przechodzą do leżenia na plecach, zaś rodzic ciągnie je po podłodze , trzymając za nogi. 6.Siad plecami do siebie, pocieranie się wzajemnie.
7.Relaks przy muzyce. Rodzice kładą się na brzuchu, zaś dziecko na nim.
8.Ćwiczenie kolan- rodzic wystawia przed siebie rozłożone dłonie, dziecko unosi wysoko kolana raz jedno, raz drugie, próbując dotknąć dłoni.
9."Rowery", siad płaski, rodzic z dzieckiem dotykają się stopami, wykonują mostek a następnie próbują wykonać rowerki.
10. Rodzic w siadzie płaskim, nogi złączone dziecko kładzie się w poprzek, rodzic turla dziecko po swoich nogach.
11. "Konik", rodzice klękają i biorą swoje dzieci na barana. Następnie poruszają się po Sali w różnych kierunkach.
12. "Mostek", rodzic w klęku podpartym, a dzieci przechodzą pod mostkiem, dokoła mostka.
13." Zabawy z gazetami", wszyscy otrzymują gazety, swobodnie wymachując nimi, nisko, wysoko, jedną ręką, drugą, kładą gazetę na głowę. Następnie zgniatają kule, swobodnie rzucają w powietrze oraz w partnera.
14.Rodzice tworzą długi tunel jeden za drugim na czworakach, dzieci czołgają się i przemieszczają w tunelu.
15.Zabawa integracyjna "Magiczna liczba 7".
16.Relaks, siad skrzyżny, wpatrujemy się w swoje oczy, uśmiechamy się, przytulamy się oklepujemy swoje plecy wzajemnie.

Opracowała: naucz. Anna Pęcak